հայ մնալն ինքնին քաղաքական ընտրություն է
Եթե հանրության տարբեր խմբերի՝ թեկուզ առերևույթ շահադիտական, կենցաղային, երկրորդական թվացող պոռթկումներին մեր վերաբերմունքը լինի «լավ ա, ձեզ հասնում ա»-ն, ապա ինչպե՞ս ենք պատկերացնում ճակատագրական պահերին ազգային մոբիլիզացիան։
«Ես քաղաքականությամբ չեմ հետաքրքրվում» պնդումը հազվադեպ է իրականում նշանակում քաղաքականության նկատմամբ անտարբերություն։ Հաճախ դա վախ է, անվստահություն, ավելորդ ռիսկերից խուսափելու և «նորմալության գոտում» մնալու ցանկություն։
Ադամսը ձևակերպել էր նոր ստեղծվող պետության կայացման ու գոյատևման համար անհրաժեշտ գիտելիքային առաջնահերթությունների բանաձևը։ Այն արդիական է նաև այսօրվա Հայաստանի համար։
Վերջերս բավականին տարածվել են «ամեն մեկն իր գործով պիտի զբաղվի», «եկեք չքաղաքականացնենք», «ես այլևս քաղաքականությամբ չեմ զբաղվում», «դրա փոխարեն եկեք աղբից մաքրենք քաղաքը» տիպի «կառուցողական» մտքերը…
